Jezus Chrystus, ustanawiając Najświętszy Sakrament, najpierw wyraził swoją wdzięczność Bogu: "wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo (eulogein), połamał i dał uczniom (...). Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie (eucharistein), dał im" (Mt 26,26-27).
W nawiązaniu do tej czynności Kościół nazwał sakrament Jego Ciała i Krwi Eucharystią. Oznacza to, że dobrze "zrozumiał fundamentalną war­tość aspektu dziękczynienia w ofierze Chrystusa" - zauważa kard. Albert Vanhoye w książce Bóg tak umiłował świat. Lectio divina do ofiary Chrystusa (s. 12).
W kilku rozdziałach swej publikacji omawia on najistotniejsze aspekty Chrystusowej Paschy.
Pisząc o Eucharystii, rozumie ją przede wszystkim jako ofiarę: dziękczynną, oczyszczenia, wyzwolenia, przymierza i konsekracji kapłańs­kiej.
Kolejno omawia poszczególne aspekty, podkreślając jednocześnie, że najbardziej podstawowym jest wdzięczność/dziękczynienie (traktowane przez autora synonimicznie).
Jest to ciekawe i rzadkie ujęcie tematu, dlatego warto poświęcić mu nieco uwagi.


Biblijne rozumienie wdzięczności

Czy w Piśmie Świętym funkcjonuje idea odczuwania i wyrażania wdzięczności/dziękczynienia? Odpowiedź na to pytanie nie jest oczywista. Choć dziękczynienie jest czymś istotnym w treści całej Biblii, to język hebrajski, w którym powstała zdecydowana większość ksiąg Starego Testamentu, nie zna słowa "dziękować". Terminem tłumaczonym zwy­kle jako "dziękczynienie" jest todah (pochodzą­cy od czasownika jdh w osnowie hifil), ma on jednak znacznie szer­szy zakres znaczeniowy: "uwielbienia", "sławienia", "podziwiania", "wy­zna­nia wielkości Boga", "opowiadania z wdzięcznością o dziełach Bożych", "oddawania chwały". Często wyraża reakcję człowieka na otrzymaną łaskę i płynącą stąd potrzebę uwielbienia Boga. Ze starotestamentalnym dziękczynieniem todah związana była zarówno pieśń opisująca doznaną łaskę, wypowiedziana wobec zgromadzonego ludu (ofiara słowna; zob. Ps 18; 22; 116;), jak i ofiara dziękczynna (ofiara pokarmowa, ofiara krwa­wa; zob. Kpł 7,11-18; Ps 107,21-22; Jon 2,10) o tej samej nazwie.
Drugim hebrajskim terminem oddającym ideę dziękczynienia/wdzięczności w Starym Testamencie jest rzeczownik "błogosławieństwo" (beraka - pochodzący od hebr. rdzenia brk), który określa zarówno ofiarowany komuś dar, jak i czynność ofiarowania tego daru; nieodłącznie wiąże się z nimi idea spotkania z drugą osobą. Kiedy beraka zostaje wypowiedziane pod adresem Boga przez człowieka ("błogosławić Boga"), wówczas tożsame jest z wyznawaniem Bożej hojności, dobroci i szczodrobliwości, a także składaniem Panu dziękczynienia (zob. Prz 10,22; Syr 33,17; Rz 1,21). (...)

JOANNA ZĄBCZYK-PLAJZER

Płyta: "Jan Paweł II do kapłanów" z numerem specjalnym PASTORES 2 ( 2010 ) "Na dzień skupienia"



1. Świętość promieniuje - Rzym, 04.08.1993 (posłuchaj)
2. Homo Dei - Rzym, 26.05. i 02.06.1993
3. Kapłan głosi Chrystusa - Rzym, 21.04.1993
4. List do kapłanów na Wielki Czwartek - Częstochowa, 6.06.1979
5. Świadectwo wiary żywej jest naszą duchową legitymacją - Częstochowa, 6.06.1979
6. Kapłaństwo sakramentem czynu - Tarnów, 10.06.1987
7. Służba wyrazem miłości - Tarnów, 10.06.1987
8. Nieudolność moją dźwiga łaska sakramentalna - Lublin, 9.06.1987
9. Życie wewnętrzne duszą apostolstwa - Szczecin, 11.06.1987
10. Powołanie łaską na miarę wyrzeczeń - Szczecin, 11.06.1987
11. Ubóstwo właściwe dla powołania - Szczecin, 11.06.1987
12. Kapłan ofiarny i bezinteresowny - Łomża, 5.06.1991
13. Eucharystia racją bytu kapłaństwa - Warszawa, 13.06.1999 (posłuchaj)
14. Maryja matką wszystkich kapłanów - Rzym, 30.06.1993
15. Prezbiterium, czyli wspólnota - Rzym, 26.08.1993

Cena: 10zł

Wybór i montaż:
Beata Zajączkowska

 

Ośrodki rekolekcyjne



Partnerzy



Pastores poleca