Postawa wdzięczności i radości należy do głównego nurtu strumienia duchowości chrześcijańskiej, począwszy od stylu życia samego Jezusa Chrystusa i Dobrej Nowiny, jaką nam przekazał, przez kolejne pokolenia uczniów Pańskich, aż do naszego pokolenia - i wskazuje na prawdziwą wiarę. Jednak częściej ulegamy pokusie niedostrzegania obecności Pana w swoim życiu i jego hojnych darów, co prowadzi do narzekania i paraliżującego smutku. Oddajemy kolejny numer "Pastores" jako pomoc w walce z tą pokusą.
1. W ciągu całej publicznej działalności aż po paschalną kulminację Je­zus sam dawał przykład dziękczynienia, co zawarł w ustanowionej w Wie­czerniku Eucharystii, która jest szkołą wdzięczności (J. Ząbczyk-Plajzer). Chrystus Pan zachęcał swoich słuchaczy do dziękczynienia i mocno piętnował niewdzięczność (ks. M. Warowny), która jest podszyta grzechem pychy - "łatwiej człowiekowi być darczyńcą, niż tym, który otrzy­muje dar, za który nie jest w stanie zapłacić" (A. Szostek MIC). Wdzię­czność ma swe źródło w mocy Boga i wynika z wiary w Jego prowadzenie historii poszczególnych ludzi i wspólnot. Jeśli swoje życie po­dejmujemy w duchu wiary, w bliskości z Bogiem, to jesteśmy w stanie na­wet poważne utrapienia i cierpienie, jakie nas dotykają, przeżywać z wiel­ką radością (A. Faszczowa). Wdzięczność okazuje się nie tylko kry­terium dojrzałości w wierze, ale też dojrzałej osobowości (A. Rusak).
2. Nawet w najbliższym otoczeniu możemy odnaleźć wielu różnych nauczycieli życia i wiary - biskupa katolickiego zmagającego się z po­wo­łaniem pasterskim (abp A. Nossol), młodego chłopaka pomagającego innym  niepełnosprawnym  (J.  Mela)  lub  natchnionego  autora,  proroka Habakuka (s. M. J. Pudełko PDDM). Pomocne okazują się świadectwa zwykłych ludzi, którzy odkrywają, że "każdy dzień jest darem" (M. Kaczor).  Podążając  drogami  Palestyny,  można  spotkać  samego  Jezusa ukrytego w "człowieku cierpiącym, rannym, ubogim" (ks. K. Bardski). Radości i wdzięczności w zwykłych sprawach uczą nas też mnisi (M. Zioło OCSO) i pisarze, choćby tacy jak Zbigniew Herbert (M. Mikołajczak). Do szkoły błogosławieństw zaprasza ks. Jan Zieja - prorok Warszawy.
3. Naszym zadaniem jest dostrzeganie Bożego działania w wydarzeniach historii, również tej współczesnej, i okazywanie wdzięczności naszemu Panu (W. Raiter). Wśród kościelnych wydarzeń czeka nas niebawem synod biskupów o ewangelizacji, którego zapowiedzią są Lineamenta oraz Instrumentum laboris, opublikowane jako przygotowanie do synodu, i list Benedykta XVI Porta fidei w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II. Papież "nie apeluje o więcej praktyk religijnych czy o nowe obrzędy. Woła o radość i entuzjazm z bycia w komunii z Bogiem" (K. Pek MIC). Inną ważną kwestią dla skutecznego rozszerzania się Ewangelii jest właściwe rozmieszczenie i formacja duchowieństwa (ks. D. Martinez).
Co to znaczy wierzyć? Jak stawać się głosicielem Dobrej Nowiny, sko­ro świat przekazuje nam ciągle złe nowiny? Jak zachować pogodę du­cha w przeciwnościach i ducha uwielbienia, by móc osiągnąć niebo (M. Zachara MIC)? Gdy podejmujemy drogę wdzięczności i uwielbienia, to nie tylko odkrywamy obecność Boga w codzienności, co prowadzi nas do nieba, ale także odnajdujemy smak i radość powołania już tu, na ziemi.

ks. Mirosław Cholewa
redaktor naczelny