Czy ksiądz może się nawrócić? Czy może się zakochać? Czy może mieć problemy duchowe? – takie pytanie mogą wydawać się dziwne dla kogoś, kto kapłanów ogląda tylko wtedy, kiedy pięknie przystrojeni w ornaty stają przed ołtarzem. Wbrew pozorom nie są to również pytania, które muszą być stawiane tylko w żądnych sensacji tabloidach.
Wydawnictwo Bernardinum wydało właśnie książkę składającą się ze świadectw kapłanów, które w latach 2003-2010 ukazywały się na łamach poświęconego formacji kapłańskiej kwartalnika „Pastores”. Obraz, jaki wyłania się z tych opowieści, w pierwszym rzędzie wskazuje na to, że księża to zwykli ludzie, którzy też miewają słabości, a nawet zdarzają się im poważne zakręty życiowe. Specyfika ich życia niekiedy wręcz naraża ich na pewne dodatkowe problemy, które niezbyt często dotykają osób żyjących w rodzinach i parających się świeckimi profesjami.
Anna Foltańska, wieloletnia sekretarz redakcji kwartalnika „Pastores” i redaktorka książki, poszczególne świadectwa uporządkowała w sposób tematyczny. Mamy zatem m.in. rozdział poświęcony formacji seminaryjnej, problemom w relacji między proboszczem a wikarym czy też między kapłanem a kobietą. W tych – wydawałoby się – sensacyjnych tematach nie ma jednak nic ze skandalu, natomiast jest świadectwo zmagania się o prawdę własnych wyborów podstawowych. Ta cenna pozycja pokazuje, iż skarb kapłańskiego powołania niesiony jest w glinianych naczyniach i wymaga wielu lat pracy, zmagania się i dojrzewania, aby móc nadać mu naprawdę owocny kształt.
Książka może być wartościową lekturą dla samych księży, bo pokazuje zmagania innych duszpasterzy. Świeckim zaś może uświadomić, że księża to nasi bracia, którzy także niosą swój krzyż.


Cezary Sękalski
„Głos Ojca Pio”, nr 3 (87) maj/czerwiec 2014, s. 62