(…) Niestety, od czasów baroku i potem oświecenia, w religijności niektórych krajów ciągnie się niedobry schemat. Wiara jest czę­sto pojmowana na sposób sentymentalny, subiektywny, a rozum stał się sceptyczny. Stąd rodzi się tendencja do wiązania wiary z osobistymi i zbiorowymi przeżyciami, przy równoczesnym jakby braniu jej w nawias wtedy, gdy podejmuje się poważną intelektualną refleksję. Sądzi się wówczas, że rozumowi nie wy­pada przyjąć tajemnicy, i dlatego często przemawia się do ludzi wykształconych na poziomie autonomicznego rozumu, co naj­wyżej w nadziei, że zostaną przekonani do wiary, a wiarę maso­wą podtrzymuje się przez liturgiczne i pozaliturgiczne happe­ningi. Oczywiście, udział w pielgrzymce czy w dobrze zorganizo­wanym Światowym Dniu Młodzieży może przeżycie wiary pobu­dzić, zwłaszcza gdy jest się nastolatkiem, ale życie chrześcijańskie potrzebuje czegoś więcej. Trzeba, aby wiara, która jest darem łaski, a nie wnioskiem rozumu, przeniknęła ten rozum od we­wnątrz, a więc także życie intelektualne, kulturę oraz codzienne życie. Jeśli treści wiary są przyjęte przez pokorny rozum, to rzutują na stanowisko w różnych osobistych i publicznych spra­wach, i wpływają na życiowe decyzje. Wiara nie może być zawę­żona do poziomu uczuć religijnych. Jeśli jest prawdziwa, to musi wpływać na myślenie, na przekonania. Rozum nie ma powodów obawiać się wiary – wiara go nie kaleczy ani też nie odbiera mu naturalnej godności, tylko właśnie o niej przekonuje oraz zachę­ca do wychylenia się dalej ku całej prawdzie, również tej pozna­nej czysto naturalnym wysiłkiem. Silny, nie słaby, ale wyzwolo­ny rozum, przekonany o swych zdolnościach poznawczych i niezamknięty w sceptycznym nihilizmie, wierze nie szkodzi. Wręcz przeciwnie, sprawny rozum dostrzega wewnętrzną kohe­rencję prawd wiary, ich uniwersalną wartość oraz niesprzeczność z tym, co rozum sam może poznać, a także odrębność wiary od sfery doznaniowej, która – jako płytka i labilna – zawsze będzie drugorzędna. (…)

Płyta: "Jan Paweł II do kapłanów" z numerem specjalnym PASTORES 2 ( 2010 ) "Na dzień skupienia"



1. Świętość promieniuje - Rzym, 04.08.1993 (posłuchaj)
2. Homo Dei - Rzym, 26.05. i 02.06.1993
3. Kapłan głosi Chrystusa - Rzym, 21.04.1993
4. List do kapłanów na Wielki Czwartek - Częstochowa, 6.06.1979
5. Świadectwo wiary żywej jest naszą duchową legitymacją - Częstochowa, 6.06.1979
6. Kapłaństwo sakramentem czynu - Tarnów, 10.06.1987
7. Służba wyrazem miłości - Tarnów, 10.06.1987
8. Nieudolność moją dźwiga łaska sakramentalna - Lublin, 9.06.1987
9. Życie wewnętrzne duszą apostolstwa - Szczecin, 11.06.1987
10. Powołanie łaską na miarę wyrzeczeń - Szczecin, 11.06.1987
11. Ubóstwo właściwe dla powołania - Szczecin, 11.06.1987
12. Kapłan ofiarny i bezinteresowny - Łomża, 5.06.1991
13. Eucharystia racją bytu kapłaństwa - Warszawa, 13.06.1999 (posłuchaj)
14. Maryja matką wszystkich kapłanów - Rzym, 30.06.1993
15. Prezbiterium, czyli wspólnota - Rzym, 26.08.1993

Cena: 10zł

Wybór i montaż:
Beata Zajączkowska

 

Ośrodki rekolekcyjne



Partnerzy



Pastores poleca