RYSZARD KEMPIAK SDB
Ewangelista Łukasz, opisując codzienne życie wspólnoty jerozolimskiej, pisze: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2,42). Wyszczególnia cztery elementy tworzące wewnętrzną fizjonomię wspólnoty: słuchanie Słowa, łamanie chleba, wspólnotę braterską i modlitwę. Tych czterech elementów nie wymyślili pierwsi wierzący w Chrystusa, ale zostały im one podsunięte przez Niego samego. Warto zwrócić uwagę na pierwszą z tych czterech form wytrwałości, która służyła i powinna nadal służyć pogłębianiu więzi z Chrystusem: „Trwali oni w nauce Apostołów” (Dz 2,42).
Trwanie w nauce oznacza nie jakieś sporadyczne i przypadkowe słuchanie nauki Apostołów, ale słuchanie ciągłe, systematyczne i uważne. Chodzi o duchowość Słowa.
W liście Novo millennio ineunte papież Jan Paweł II zaprosił nas, abyśmy „wypłynęli na głębię”, i wskazał na rolę słowa Bożego w życiu Kościoła i każdego wierzącego, zaznaczając: „Nie ulega wątpliwości, że tego pierwszeństwa świętości i modlitwy nie można urzeczywistnić inaczej, jak tylko przez ciągłe powracanie do słuchania słowa Bożego. (...) Konieczne jest zwłaszcza, aby słuchanie słowa Bożego stawało się żywym spotkaniem, zgodnie z wiekową i nadal aktualną tradycją lectio divina, pomagającą odnaleźć w biblijnym tekście żywe słowo, które stawia pytania, wskazuje kierunek, kształtuje życie. Mamy karmić się słowem, aby być «sługami Słowa» w dziele ewangelizacji. Jest to z pewnością jedno z najważniejszych zadań stojących przed Kościołem na progu nowego tysiąclecia” (NMI, 39–40). Z tych słów wynika jasno, że proces wypływania na głębię wspólnoty kościelnej jest nie do pomyślenia bez otwarcia się na słowo Boże.
Dzisiaj już w wielu wspólnotach zakonnych, a także parafialnych praktykuje się lectio divina, czyli wspólnotową lekturę słowa Bożego i dzielenie się doświadczeniem wiary. Kościół popiera tę praktykę, która przynosi widoczne i obfite owoce. Nie jest to moda dodana do wielu naszych inicjatyw duszpasterskich, ale tradycja, cenna spuścizna Kościoła pierwotnego, którą Duch Święty ożywia dzisiaj ze szczególną intensywnością. (...)
