Drodzy Czytelnicy!
Któż z nas w swoim życiu nie doświadczył choćby raz tego, że zabrakło mu sił do wypełnienia konkretnych obowiązków... Ilu z nas nieustannie z tym się zmaga z racji przeciążenia, choroby czy starości... Pragniemy podjąć refleksję nad tym zagadnieniem od strony formacyjnej. Chodzi o to, w jaki sposób te i inne sytuacje prezbiterzy czy biskupi mają przeżywać, by uszlachetniały i uświęcały ich samych oraz ludzi, którym służą. Warto przy tym pamiętać, że moc „w słabości się doskonali” (2 Kor 12,8).

Czytaj więcej...

W drugiej pieśni Sługi Pańskiego czytamy: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły” (Iz 49,4a). Bezowocny wysiłek nie jest „przywilejem” duchownych w zdechrystianizowanych społeczeństwach. Od samego początku Biblia wyraźnie charakteryzuje dwa stany ducha: poczucie próżnego trudu i radość z owoców pracy. Z kolei Trito-Izajasz nadzieję na powrót z wygnania wiąże z Bożą obietnicą: „Nie będą się trudzić na próżno ani płodzić dzieci na zgubę, bo plemieniem błogosławionych przez Pana są oni sami i potomkowie ich wraz z nimi” (Iz 65,23). Jednak perspektywa owocnego trudu nie rodzi się w okresie powygnaniowym.

Czytaj więcej...

Czytaj więcej...

Czytaj więcej...