Dowodem na głębokie nawrócenie św. Augustyna, które odmieniło jego dotychczasowy styl bycia, polegający na rozpustnym życiu z dala od Boga, są słowa zapisane w Wyznaniach: "Późno Cię umiłowałem, Piękności tak dawna a tak nowa, późno Cię umiłowałem. W głębi duszy byłaś, a ja się błąkałem po bezdrożach i tam Ciebie szukałem, biegnąc bezładnie ku rzeczom pięknym, które stworzyłaś. Ze mną byłaś, a ja nie byłem z Tobą. (...) Zawołałaś, rzuciłaś wezwanie i rozdarłaś głuchotę moją. Zabłysnęłaś, zajaśniałaś jak błyskawica, rozświetliłaś ślepotę moją. Rozlałaś woń, odetchnąłem nią - i oto dyszę pragnieniem Ciebie. Skosztowałem - i oto głodny jestem, i łaknę. Dotknęłaś mnie - i zapłonąłem tęsknotą za pokojem Twoim" (X,27). Od tej pory Augustyn pragnie z ca­łych sił smakować i dotykać Boga oraz płonąć miłością ku Niemu.
Powyższe słowa jednocześnie wskazują na głębokie pragnienie zobaczenia Boga, jakie nosi w swoim sercu człowiek. Bóg zaś nieustannie pielgrzymuje ku człowiekowi, aby go znaleźć i objawić mu swoją miłość. "Nasze odkrycie Boga jest więc w pewnym znaczeniu odkryciem nas przez Niego" (T. Merton). Plastycznym wyrazem tych głębokich pragnień i tęsknot z jednej strony Boga, a z drugiej człowieka, jest ikona przedstawiająca pokłon Mędrców ze Wschodu. Istotnym przesłaniem tego obrazu są słowa z Ewangelii według św. Mateusza: "Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon. I otwo­rzyli swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swego kraju" (Mt 2,11-12). Doświadczenie spotkania z Bogiem na zawsze naznacza ludzkie życie i je przemienia. Zastanówmy się, jak dokonuje się owo wydarzenie w naszym życiu. Posłuży do tego metoda lectio divina. (...)

ANDRZEJ JEROMINEK MIC