Milenijny akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi, Matki Kościoła, za wolność Kościoła Chrystusowego należy do ważniejszych wydarzeń duchowych i religijnych w historii Kościoła katolickiego w Polsce. Z okazji doniosłej rocznicy tysiąclecia chrztu Polski biskupi ustami Prymasa Stefana Wyszyńskiego 3 maja 1966 roku na Jasnej Górze wypowiedzieli słowa szczególnej modlitwy skierowanej do Boga w Trójcy Świętej Jedynego.
Wybrzmiały w niej wyraźnie uwielbienie i wdzięczność oraz wiara w dzieło odkupienia dokonanego na krzyżu przez Chrystusa, które spełnia się na naszej ziemi już od tysiąca lat. Motywy te zostały dodatkowo wzmocnione wyrażeniem nadziei i troski, aby "nienaruszony skarb wiary przekazać nadchodzącym pokoleniom młodej Polski".
W dalszej części aktu jasnogórskiego odnajdujemy modlitwę skierowaną do Maryi Dziewicy jako Matki Syna Bożego, Matki Kościoła i Królowej Polski. Episkopat prosi Matkę Bożą, aby przyjęła Kościół w Polsce w niewolę i posługiwała się nim jako swoim narzędziem dla dobra Kościoła powszechnego. Ksiądz Prymas wypowiada doniosłe słowa: "Oddajemy dziś ufnym sercem w Twą wieczystą, macierzyńską niewolę miłości wszystkie dzieci Boże ochrzczonego Narodu i wszystko, co Polskę stanowi, za wolność Kościoła w świecie i w Ojczyźnie naszej, ku rozszerzaniu się Królestwa Chrystusowego na ziemi". Zdaniem kard. Wyszyńskiego to uroczyste oddanie się Maryi oznacza równocześnie oddanie się w niewolę Chrystusowi. Na szczególną uwagę zasługują kluczowe słowa: "oddajemy w macierzyńską niewolę miłości". Niezwykle ważne dla zrozumienia sensu aktu jasnogórskiego jest zrozumienie właściwego znaczenia tego "oddania się w niewolę". Historyczna waga wydarzenia oraz głębia treści samego aktu domagały się komentarza ze strony hierarchów Kościoła. Uczynił to kard. Karol Wojtyła. Już w 1967 roku przygotował komentarz teologiczno-duszpasterski, w którym zawarł pogłębione rozumienie tego, czym jest oddanie się w niewolę Maryi1. Warto pokazać, na czym polega nowe ujęcie niewolnictwa maryjnego zaproponowane przez Wojtyłę. (...)
KS. ANTONI NADBRZEŻNY
