HENRYK DZIADOSZ SJ

Św. Ignacy z Loyoli w Ćwiczeniach duchownych proponuje pewne itinerarium nawrócenia, które ma polegać na uporządkowaniu swojego życia i wypełnianiu woli Bożej. W tej wędrówce pomaga przede wszystkim słowo Boże i modlitwa (medytacja i kontemplacja), wprowadzając człowieka w doświadczenie poznawania samego siebie i jednocześnie tajemnicy miłosiernego Boga. Nasza wędrówka i jej różne zawirowania mają swoje odbicie w historii zbawienia i dlatego poprzez słuchanie słowa Bożego wchodzimy głęboko w cudowny świat Bożego działania w tej historii i w nas samych. Medytując słowo, słyszymy samego Chrystusa, który roztacza przed nami wspaniałe horyzonty nowego życia w zjednoczeniu z Nim. Każdy tydzień rekolekcji ignacjańskich ma swoją dynamikę. Wydaje się jednak, że do obrazu Syna Bożego, Jego piękna i doskonałości najbardziej przybliża nas II tydzień.
Centralnym miejscem kontemplacji Chrystusa jest Kazanie na Górze, a w nim słowa o nieopieraniu się złu (zob. Mt 5,39). Warto więc medytację nad tymi słowami Jezusa rozpocząć od refleksji nad Kazaniem na Górze. Po pierwsze dlatego, że właśnie wtedy zostały one wypowiedziane. Po drugie dlatego, że owo kazanie jest wspaniałym kontekstem i właściwym miejscem do dobrego zrozumienia medytowanego słowa. Kazanie na Górze jest najpiękniejszą mową, jaka kiedykolwiek została wypowiedziana przez człowieka. Piękniejszej już nie usłyszymy. Jej głębia i piękno wpisują się w tradycję całego Izraela, gdyż Jezus nauczający na Górze Błogosławieństw jest tym samym Panem, który na innej górze, poprzez Mojżesza, dał Izraelowi pierwsze prawo. Jan Paweł II w homilii wygłoszonej na Górze Błogosławieństw w kwietniu 2000 roku mówił o dwóch siostrach - górach, które niosą najważniejsze przesłanie dla całej ludzkości i które są fundamentem porządku i miłości dla wszystkich ludzi: to Góra Synaj i Góra Błogosławieństw. Pierwsza stała się miejscem objawienia Boga Jahwe i przekazania Prawa Izraelowi, ale również miejscem zawarcia Przymierza z Izraelem, gdzie Bóg poprzysiągł być Ojcem tego narodu. Izrael mógł każdego dnia tej prawdy doświadczać. Bóg związał się z narodem wybranym prawdziwymi więzami, "a były to więzy miłości" (Oz 11,4). Druga góra to również szczególne miejsce objawienia się Boga, bo oto Jezus, prawdziwy Bóg, ten sam co na Górze Synaj, choć ukryty w ciele człowieka, ogłasza nową Torę, nowe Prawo, które nie znosi pierwszego, ale wynosi powołanie człowieka na najwyższe szczyty doskonałości. Już nie tylko Izrael, ale wybrani przez Jezusa uczniowie i cała rzesza chrześcijan zostaną powołani do takiego życia, jakim żył sam Syn Boży. (...)