Ogłoszony w grudniu ubiegłego roku przez Kongregację ds. Duchowieństwa dokument dotyczący formacji przyszłych kapłanów Dar powołania do kapłaństwa przypomina o potrzebie formacji permanentnej, aby „nieustannie podsycać «płomień», który daje światło i ciepło do pełnienia posługi”, oraz upodabniać się coraz bardziej do Chrystusa. Cenną pomocą na tej drodze wzrastania w dojrzałości kapłańskiej jest książka Andrzeja Derdziuka OFMCap, będąca zapisem rekolekcji wygłoszonych przed święceniami diakonatu i prezbiteratu dla braci z kapucyńskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Autor z racji pełnionych funkcji, m.in. ojca duchownego i rektora seminarium, był przez wiele lat bardzo mocno związany z formacją, może zatem z czytelnikiem podzielić się nie tylko teoretyczną wiedzą, ale i bogatym doświadczeniem. Stałym punktem odniesienia w tych rekolekcjach jest scena zwiastowania opisana przez św. Łukasza Ewangelistę. Autor, odwołując się do tego wydarzenia, ukazał Maryję jako Gwiazdę przewodnią i wzór do naśladowania dla każdego powołanego. Wpatrując się w różne postawy Maryi, może on odnaleźć w nich pomoc, aby lepiej kształtować swoją oryginalność oraz uszlachetniać serce i umysł, którymi w kapłaństwie Pan Bóg posługuje się jako narzędziami. W konferencjach i homiliach każdy powołany może odnaleźć wiele propozycji rozwoju zarówno w wymiarze duchowym, ludzkim, intelektualnym, jak i duszpasterskim. W swej treści zawierają one tematy, które zachęcają, aby odczytywać swoje życie – jak Maryja – w świetle wiary i zaufania Bogu, ponieważ pozwala to zauważyć, że On z miłością prowadzi powołanego, pomaga trwać na obranej drodze i obdarowuje charyzmatami, aby stawać się darem dla innych. Płaszczyzną szczególnego zachwytu człowieka powołanego jest Tajemnica zstąpienia Boga, do którego każdy konsekrowany ma uprzywilejowany dostęp w przestrzeni swojego serca, umysłu i rąk, przede wszystkim podczas przyjmowania sakramentów, a zwłaszcza Eucharystii. Z kolei czytanie Pisma Świętego i codzienna modlitwa osobista, której źródłem jest Bóg, sprawiają, że duchowny żyje przed Jego obliczem. Ona wprowadza równowagę, ład i pokój w działanie oraz wykorzystywanie czasu, co wyraźnie widać na przykładzie Maryi. Poza tymi duchowymi wskazówkami w prezentowanej książce zostały konkretnie przedstawione postawy kapłańskiego posłuszeństwa oraz ubóstwa, którymi są: dowartościowanie człowieka biednego, dyspozycyjność, przedsiębiorczość, pomysłowość, troska o dobro wspólne, wykorzystywanie środków ubogich, przejrzystość i sprawiedliwość. O. Derdziuk zwraca także uwagę na temat czystości kapłańskiej i podkreśla konieczność poznania swojej cielesności, aby umieć radzić sobie z impulsami, które ją pobudzają. Wskazuje przy tym na wielką rolę doświadczenia przyjaźni oraz umiejętność niewystawiania się na pokusy. Wielkim atutem publikacji jest osobiste świadectwo wiary i ukochania kapłaństwa, którym rekolekcjonista dzieli się z czytelnikami. Książka jest więc godna polecenia każdemu powołanemu, który szuka pogłębienia życia duchowego, oraz temu, który poszukuje odpowiedzi na dar powołania.

łp