(…) Nie wiecie, o co prosicie.” Jezus zaprasza, by się zatrzymali i zgłębiali tajemnicę, jaką jest ich pragnienie: Daje im też konkretną pomoc. Daje kryteria przyjrzenia się pragnieniom, zadając pytania: „Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?”.

Dotyka ich gotowości utożsamienia się z całą drogą Jezusa z Nazaretu, Sługi i Pasterza. Dotyka ich gotowości podążania Jego drogą – od żłóbka przez chrzest w Jordanie aż po mękę i śmierć na krzyżu, nie pomijając żadnego z jej etapów. Już pierwszy ziemski etap tej drogi ujawnia logikę Bożą, inną od ludzkiej: „Nie jest to logika skoncentrowana na przywileju, ustępstwach, protekcjach. Chodzi o logikę

spotkania i bliskości. Żłóbek zachęca nas do porzucenia logiki wyjątków dla jednych i wykluczania innych...” – mówił papież Franciszek 31 grudnia 2016 roku. „Nie możemy sobie pozwolić na naiwność. Wiemy, iż z różnych stron jesteśmy kuszeni, aby żyć według logiki przywileju...” – przestrzegał. I zachęcał do kontemplacji: „Patrzenie na żłóbek oznacza znalezienie siły, by

zająć nasze miejsce w historii, nie narzekając i nie ulegając zgorzknieniu, nie zamykając się ani nie uciekając, nie szukając skrótów, dających nam przywileje”. (…)