Słowo "wiara" na ogół kojarzy się z religią i odniesieniem człowieka do Boga. Chrześcijaństwo zalicza się do religii światowych, a wiara chrześcijańska na przestrzeni dziejów przybrała bogate formy religijności. Te formy w jakimś stopniu przysłoniły nawet istotę wiary wyznawców Chrystusa. Warto więc postawić sobie pytanie: na czym polega wiara biblijna?
Co oznaczają takie wyrażenia, jak: "Twoja wiara cię uzdrowiła", "Bez wiary nie można podobać się Bogu", "W Chrystusie liczy się tylko wiara, która działa przez miłość"?
Odpowiadając na te pytania, trzeba by wrócić do pojmowania wiary w Kościele pierwotnym. Należałoby też spojrzeć pokrótce na historię 20 wieków Kościoła, by lepiej dostrzec odnowienie rozumienia wiary dokonane na Soborze Watykańskim II.
Wiara Abrahama
Biblia nazywa Abrahama ojcem wierzących. Gdyby zapytać Abrahama, co dla niego znaczy "wierzyć w Boga", opowiedziałby historię swojego życia. Był człowiekiem zamożnym, żył w klanie rodzinnym, wędrując ze swoimi trzodami. W swej starości doświadczał niespełnienia. Wypełniało go głębokie poczucie smutku i braku sensu życia. Nie posiadał ziemi i czuł się skrzywdzony przez los, bo nie miał potomka, którego bardzo pragnął. W tej sytuacji Bóg skierował do niego słowo obietnicy: czego sam nie mógł osiągnąć, da mu to Bóg. To była dobra nowina dla Abrahama. Ale Bóg postawił warunek: "Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę" (Rdz 12,1). Czyli zostaw wszystkie zabezpieczenia, pozwól prowadzić się przez Boga i rusz w nieznane.
Abraham uwierzył danej mu obietnicy. Chociaż był starcem i jego żona Sara była niepłodna, "wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów" (Rz 4,18). Patrzył nie na swoją niemożność, ale na Tego, który mu obiecał. Przekroczył samego siebie i zawierzył Bogu.
Abraham zostawił wszystko i wyszedł ku ziemi obiecanej. Od tego momentu jego życie zaczęło zmieniać się w "pielgrzymkę wiary". Przestaje dreptać w miejscu i idzie w określonym kierunku. Na drodze w nieznane uczy się wiary poprzez wydarzenia. (...)
RYSZARD SZMYDKI OMI
